Sisoun
Sison amomum
Apiaceae Umbelliferae
Noms en français : Sison, Sison amome.
Descripcioun :Lou sisoun èi pulèu rare, aleva en Basso Prouvènço, que trachis dins li relarg un pau fres. Es uno planto primo, grando e aroumatico. Li flour emé si petalo envertouiado, e li fru, soun mistoulin. Se recounèis peréu à si fueio coumpausado de fuioun denta (regarda à la baso de la planto).
Usanço :Li fru e peréu li fueio (se l'óudour vous agrado !) soun aroumati e podon servi coume sabourun.
Port : Grando-erbo
Taio : 0,5 à 1,5(2) m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Renadivo mounoucarpico
Gènre : Sison
Famiho : Apiaceae
Famiho classico : Umbelliferae
Ordre : Apiales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 3 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Óuriero de bos
- Champ
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Mediterranenco-Atlanticò-Macarounesiano
Ref. sc. : Sison amomum L., 1753
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788